Bambrzy – na pomoc z Frankonii
Wojny i klęski żywiołowe z przełomu XVII i XVIII wieku spustoszyły Jeżyce. Ratunkiem okazała się możliwość sprowadzenia do wsi osadników z cierpiącej na przeludnienie Frankonii. Zaczęto nazywać ich Bambrami, choć przybywali z różnych części Niemiec, nie tylko z Bambergu. Dzięki ich wytrwałej pracy udało się odbudować i na nowo zagospodarować Jeżyce. Z upływem lat Bambrzy zrośli się z kulturą i językiem polskim, zachowując zarazem własną tożsamość. Wyróżniali się m.in. strojem. Charakterystycznym elementem świąt, np. procesji Bożego Ciała, stały się kobiece stroje bamberskie, zwłaszcza okazałe kornety zakrywające głowy niezamężnych kobiet. Do dzisiaj zachowały się w przestrzeni Jeżyc zbudowania bamberskich gospodarstw. Zagrody tego typu składały się zazwyczaj z domu mieszkalnego oraz zabudowy gospodarczej, skoncentrowanych wokół podwórza. Stanowią one świadectwo gospodarności i przedsiębiorczości bamberskich rodzin, a także często wyraz ich religijności. Nierzadko bowiem podwórze ozdabiał krzyż lub figurka świętego.